Oczepiny na pewnym weselu
Co oczepiny z jakiegoś wesela mają wspólnego ze mną i moim ślubem. Skoro o tym piszę, pewnie dużo. Śmieszny zbieg okoliczności czy coś co miało się wydarzyć sami oceńcie...
W 2016 roku, czyli wtedy kiedy zeszłam się z Filipem mój brat miał swój najważniejszy dzień w życiu. To był też rok ŚDM, a ślub wypadał w tym samym czasie. W piątek wyruszyliśmy z Filipem z Krakowa, żeby mieć całą sobotę na przygotowania (dobra, to ja potrzebowałam całej soboty, on spał 😋). Wesele cudowne, świetne miejsce, muzyka, jedzenie. Jak z bajki. Przyszła pora na oczepiny. Wodzirej tak prowadził, że panie i panowie stali po dwóch stronach chusty animacyjnej. Żadna strona nie wiedziała, kto złapie muchę i bukiet.
Panna Młoda rzuciła, nie powiem, że prosto w moje ręce, ale w końcu ja miałam bukiet. Teraz chwila grozy, stresu kto będzie po drugiej stronie? Może Filip? Ale jakie to prawdopodobieństwo. Pan Młody rzucił. ktoś złapał, śmiech, szmer. Stoję przy chuście, nowy Pan Młody
z drugiej strony.
Trzy ...
Dwa ...
Jeden ...
chusta opada
Tak, po drugiej stronie stał mój chłopak. Złapał muchę, tak po prostu. Oczywiście wielkie brawa, śmiech. Pierwszy taniec jako tej nowej młodej pary. Przypadek? Nie sądzę. Przeznaczenie? Nazwijcie jak chcecie. Wiem, że tak miało być. Po tańcu oczywiście pytania kiedy ślub. Dali nam rok, może półtora. Troszkę za mało, ale w końcu do tego dojdzie.
Jak tańczyliśmy w sumie cały czas się śmiałam. O czymś rozmawialiśmy, ale nie pamiętam co to było. Jakoś dużo emocji mną targało wtedy. Oczywiście tych pozytywnych.
Może jakoś to nie jest bardzo istotny element związku, ale ja lubię to wspomnienie. Zawsze myślę o nim z uśmiechem na twarzy. Wszystko jest po coś, wszystko dzieje się wtedy kiedy powinno.
Później byliśmy jeszcze na kilku weselach, na żadnym tego nie powtórzyliśmy. Na dodatek takie oczepiny trafiły nam się na weselu mojego brata. Który zawsze nam kibicował razem ze swoją żoną.
W 2016 roku, czyli wtedy kiedy zeszłam się z Filipem mój brat miał swój najważniejszy dzień w życiu. To był też rok ŚDM, a ślub wypadał w tym samym czasie. W piątek wyruszyliśmy z Filipem z Krakowa, żeby mieć całą sobotę na przygotowania (dobra, to ja potrzebowałam całej soboty, on spał 😋). Wesele cudowne, świetne miejsce, muzyka, jedzenie. Jak z bajki. Przyszła pora na oczepiny. Wodzirej tak prowadził, że panie i panowie stali po dwóch stronach chusty animacyjnej. Żadna strona nie wiedziała, kto złapie muchę i bukiet.
Panna Młoda rzuciła, nie powiem, że prosto w moje ręce, ale w końcu ja miałam bukiet. Teraz chwila grozy, stresu kto będzie po drugiej stronie? Może Filip? Ale jakie to prawdopodobieństwo. Pan Młody rzucił. ktoś złapał, śmiech, szmer. Stoję przy chuście, nowy Pan Młody
z drugiej strony.
Trzy ...
Dwa ...
Jeden ...
chusta opada
Tak, po drugiej stronie stał mój chłopak. Złapał muchę, tak po prostu. Oczywiście wielkie brawa, śmiech. Pierwszy taniec jako tej nowej młodej pary. Przypadek? Nie sądzę. Przeznaczenie? Nazwijcie jak chcecie. Wiem, że tak miało być. Po tańcu oczywiście pytania kiedy ślub. Dali nam rok, może półtora. Troszkę za mało, ale w końcu do tego dojdzie.
Jak tańczyliśmy w sumie cały czas się śmiałam. O czymś rozmawialiśmy, ale nie pamiętam co to było. Jakoś dużo emocji mną targało wtedy. Oczywiście tych pozytywnych.
Może jakoś to nie jest bardzo istotny element związku, ale ja lubię to wspomnienie. Zawsze myślę o nim z uśmiechem na twarzy. Wszystko jest po coś, wszystko dzieje się wtedy kiedy powinno.
Później byliśmy jeszcze na kilku weselach, na żadnym tego nie powtórzyliśmy. Na dodatek takie oczepiny trafiły nam się na weselu mojego brata. Który zawsze nam kibicował razem ze swoją żoną.
Komentarze
Prześlij komentarz